Κουτί, κουτί, κουτί!

Πώς χρησιμοποιούμε τα κουτιά στην Αίθουσα 9. Πόσα πράγματα χωράνε σε κουτιά. Πώς ένα κλειστό κουτί μπορεί να μας ανοίξει τα μάτια. Και 4 ιδέες για να τα δοκιμάσεις κι εσύ.

Ξέρεις που λένε δε σταματάς ποτέ να μαθαίνεις; Επίσης, ξέρεις που λέω εγώ πάντα να δοκιμάζεις κάτι καινούριο, αν μπορείς κάθε εβδομάδα; (Αν δεν το ξέρεις, δεν έχεις δει τα 3 Quick Tips βίντεο εδώ ή στο Tiktok ή στο Youtube!) Επί χρόνια έβλεπα δασκάλ@ς ειδικά μικρών τάξεων να χρησιμοποιούν κουτιά για να αποθηκεύσουν τα υλικά των μαθητών τους. Μερικές φορές, έπεφτε στην αντίληψή μου και καμιά διαφορετική, πιο πρωτότυπη χρήση. Κουτιά-κάλπες, για παράδειγμα. Ή κουτιά που κρύβαμε τα λάθη μας στην ορθογραφία για να μην τα ξανακάνουμε.

Δεν προχωρούσε παραπέρα η σκέψη μου γιατί δεν είχα χώρο αρχικά. Μετά γιατί δεν προλάβαινα να ανοίξω καινούριο μέτωπο, έφτιαχνα υλικό. Μετά γιατί άρχισα να μετακινούμαι από σχολείο σε σχολείο - ευτυχώς αυτό κράτησε λίγο... Εύχομαι να έρθει η μέρα που δε θα το κάνει η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών!

Πριν από λίγα χρόνια, όμως, η ιδέα να χρησιμοποιήσω κουτιά επέστρεψε κι άρχισε να με τριγυρίζει ενοχλητικά. Μήπως έπρεπε να ταχτοποιηθώ πλέον, να νοικοκυρευτώ, να κάνω κουτιά; Άρχισα δειλά-δειλά. Έφτιαξα κουτιά για τα άπειρα flashcards. Έφτιαξα κουτιά που μάζεψαν σκόρπια και ξεχασμένα υλικά και έγιναν κουτιά καθημερινής χρήσης. Ζήτησα από τους μικρούς μου μαθητές να φέρουν κουτιά για να οργανωθούν και να μην ξεχνάνε. Και μετά ξεθάρρεψα. Και άρχισα να σκέφτομαι outside the box (συγγνώμη γι΄αυτό - δεν αντιστάθηκα!). Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν τα κουτιά για μας; Ορίστε λοιπόν τέσσερις ιδέες αλά Room9English για να τα δοκιμάσεις κι εσύ!

---

1) Το κουτί της μισοτελειωμένης δουλειάς

Ποιος δεν έχει βελάξει από την απελπισία όταν ακούει για εκατομμυριοστή φορά "κύριε δεν έχω ψαλίδι! Κύρια δε βρίσκω την κόλλα! Κυρία, έχασα το χαρτί θα μου δώσετε άλλο να αρχίσω απ' την αρχή;" Μια λαμπρά απλή ιδέα με έσωσε από αυτό τον εφιάλτη φορέβα! Τα παιδιά της Α΄ και της Β΄ κάνουν σχεδόν κάθε φορά κάποια χειροτεχνία σε σχέση με το θέμα. Γιατί να ποντάρω αντί να είμαι σίγουρος; Τώρα πια ο καθένας και η καθεμιά έχει το δικό της κουτί που αποθηκεύει ψαλίδι και κόλλα από την αρχή μέχρι το τέλος της χρονιάς και αυτό μένει στην τάξη! Και ξέρεις κάτι; Μέσα σ' αυτό το πολύτιμο κουτί μπαίνει άνετα η μισοτελειωμένη φωτοτυπία ή κατασκευή για να ολοκληρωθεί την επόμενη φορά! Έτσι και σιγουρεύεσαι ότι όλοι έχουν τα πάντα και μπορείς να παρακολουθήσεις πιο αποτελεσματικά ποιος δεν έχει κάνει τι, ποιος αργεί συστηματικά, κτλ!

---

2) Το κουτί απ' την Αγγλία

Μεγάλο θέμα το πώς μαθαίνουμε στα παιδιά της Γ΄ να διαβάζουν, πώς περνάμε δηλαδή από τα γράμματα και της φωνές στην κανονική ανάγνωση λέξεων και προτάσεων. Τόσο μεγάλο που πρέπει να το συζητήσουμε σε άλλο, ολόκληρο, κανονικό, ολόδικό του ποστ. Πάντως κι εδώ, ένα κουτί ήρθε να μας βοηθήσει. Και μάλιστα έρχεται κάθε βδομάδα από την μακρινή και εξωτική Ινγκλετέρα! (χι χι χι!) Βρήκα αυτή την ιδέα για να κάνω λίγο πιο ζουμερή την ανάγνωση. Αφού δούμε, γράψουμε, ακούσουμε, τραγουδήσουμε τα γράμματα, αφού τα συνδυάσουμε στον πίνακα να φτιάξουμε συλλαβές και λέξεις, μία φορά τη βδομάδα μας έρχεται δέμα από το U.K. που έχει μέσα... τι άλλο; Λέξεις! Φτιαγμένες με γράμματα που ξέραμε και γράμματα και συνδυασμούς που μάθαμε αυτή την εβδομάδα, εμείς πρέπει να τις διαβάσουμε δυνατά να ακούσει όλη η τάξη. Ένα σετ από παλιά flashcards με λέξεις και ένα κουτί του ενός ευρώ και voila! Απαραίτητο συμπλήρωμα ο ήχος από δέμα που φτάνει και η συνοδευτική παράσταση Oh look! We have a parcel! What's in the box this time?

Διάβασε μέχρι το τέλος για να μάθεις για δύο διαφορετικά και πολύ ιδιαίτερα κουτιά!

---

3) Το κουτί των αποστολών

Πώς νοστιμίζεις ένα κουίζ; Πώς δίνεις μια χροιά παιχνιδιού σε μια άσκηση γραμματικής; Πώς σιγουρεύεσαι ότι θα ξεκινήσουν όλοι ταυτόχρονα να φτιάχνουν μια κατασκευή ή μια δουλειά στο διαδραστικό τετράδιο; Εύκολα! Σας παρουσιάζω το Mission Box! Επίσης γνωστό ως "τα παλιά βαλιτσάκια Playmobil των παιδιών μου". Κάθε βδομάδα η Δ΄ έχει 1 με 2 αποστολές να ολοκληρώσει. Χωρισμένη σε τρεις ομάδες με τα αντίστοιχα χρώματα, κάθε ομάδα βρίσκει μπαίνοντας στην τάξη να την περιμένει το κουτί των αποστολών της πάνω στο θρανίο. Κανείς δεν πρέπει να το αγγίξει μέχρι να πω το σύνθημα (You can open your mission boxes in 5...4...3...2...1!) και τότε ο καθένας παίρνει ένα χαρτί από το κουτί και η ομάδα ξεκινάει ταυτόχρονα! Γλιτώνω τον απίστευτο χρόνο από το μοίρασμα, την γκρίνια του "αυτός ξεκίνησε κύριε και είπατε να περιμένουμε!" και κυρίως, η αναμονή, η αγωνία να δούμε τι έχει μέσα, η αντίστροφη μέτρηση όλα συντελούν στο να φτιάξουμε τη διάθεση για LEARNING!!!!

---

4) Το κουτί της γκρίνιας και των αποφάσεων.

Άφησα τα πιο σημαντικά κουτιά για το τέλος. Τα πρακτικά κουτιά τα λατρεύω κάθε μέρα. Μου έχουν αλλάξει την καθημερινότητά μου και με βοηθάνε σε δεκάδες πράγματα που μου λύνουν δεκάδες μικρά ζητήματα ή αυξάνουν το κίνητρο στην τάξη σχεδόν άκοπα. Αλλά υπάρχουν και εκείνα τα κουτιά που βγάζω σε ειδικές μόνο περιστάσεις. Κι εκείνα έχουν μια πολύ ξεχωριστή θέση στην Αίθουσα 9. Σε μια τάξη διαπίστωσα ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στις σχέσεις των παιδιών και δυστυχώς, όχι άμεσα ορατό. Έκανα πολλές προσπάθειες να το φέρω στο φως για να ξεκινήσουμε να το λύνουμε. Δυστυχώς αυτά τα πράγματα παίρνουν χρόνο, συντονισμένη προσπάθεια και σχέδιο. Και φυσικά, χρειάζονται ευκαιρίες να περάσουν χρόνο μαζί κάνοντας πράγματα δημιουργικά εντός και εκτός της τάξης. Σκέφτηκα λοιπόν ότι μια καλή αρχή θα ήταν να κάνουμε ένα "ξέσπασμα", να βγάλουμε ό,τι μας στεναχωρεί ή μας θυμώνει ή μας απελπίζει. Πώς θα έκανα όμως τα παιδιά να μιλήσουν ειλικρινά;

Το κουτί της γκρίνιας ήρθε για να μας βοηθήσει! Μέσα του θα βάλουμε γραμμένα σε χαρτί όλα τα πράγματα που δεν τολμάμε να πούμε στον δάσκαλο. Κι ίσως γράφοντάς τα, αντιληφθούμε λίγο καλύτερα το πραγματικό τους μέγεθος ή τα νιώσουμε να ελαφραίνουν λίγο. Το σίγουρο είναι ότι όταν έρθουν στο φως (τουλάχιστον όσα ο δάσκαλος κρίνει ότι πρέπει να ακουστούν!) θα είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων! Τότε στο δεύτερο κουτί θα πρέπει να βάλουμε γραμμένο σε χαρτί ένα πράγμα που αποφασίζουμε να προσπαθήσουμε για να λυθεί ένα από τα θέματα στο κουτί της γκρίνιας. Ελπίζω ότι τα πολύτιμα αυτά κουτιά θα λειτουργήσουν απελευθερωτικά για τα παιδιά. Ξέρω ότι ένα πράγμα που δε βγαίνει από μέσα σου, μένει εκεί και κακοφορμίζει σαν κρυφή πληγή. Ξέρω επίσης ότι πολλές φορές βασανιζόμαστε από κάτι που γίνεται πολύ πιο ασήμαντο όταν βγει στο φως! Και τι πιο σημαντικό από το να δεσμευτούμε να κάνουμε κάτι, έστω ένα ελάχιστο μικρό κάτι;

Κι έτσι δύο απλά κουτιά παπουτσιών ντυμένα με χαρτί του μέτρου άσπρο και μπλε (χώρια το καπάκι από το κάτω μέρος όπως συνειδητοποίησα όταν θυμήθηκα ότι πρέπει να τα ανοίξω και ξανάρχισα από την αρχή!) φιλοδοξούν να γίνουν το πρώτο βήμα για να λυθεί ένα πρόβλημα που κράτησε ίσως και χρόνια. Θα τα καταφέρουν;

Γράψε μου στα σχόλια πώς χρησιμοποιείς εσύ τα κουτιά σου! Α, και μην ξεχνάς! Μπορείς να μας βρεις πλέον και σε podcast για να ακούς τις ιστορίες μας στο περπάτημα ή στο αυτοκίνητο! Αλήθεια, άκουσες την ιστορία του Πέτρου;