Τι νομίζουμε ότι μάθαμε και τι μάθαμε πραγματικά σε μια οποιαδήποτε μέρα μέσα στην Αίθουσα 9.
Κάθε μέρα, μετά το τέλος του μαθήματος, ανεβάζω στην ηλεκτρονική τάξη μια γενική περιγραφή του μαθήματος σε κάθε τμήμα. Προσθέτω συνδέσμους για έξτρα εξάσκηση, την εικόνα από τις σημειώσεις του διαδραστικού πίνακα, ενσωματωμένα βίντεο ή διαδραστικές ασκήσεις μερικές φορές και φυσικά λεπτομερή περιγραφή του homework μαζί με τυχόν φυλλάδια που δουλέψαμε. Ωραία; Ωραία.
Αυτό το κάνω ανελλιπώς εδώ και πολλά χρόνια. Παλιότερα διατηρούσα μια σελίδα στο Weebly, που λειτούργησε μάλιστα ως προπομπός για το Room 9 English όπως είναι τώρα. Τα τελευταία 3 χρόνια μεταπήδησα στο eclass για να είναι πιο προστατευμένο και ελεγχόμενο το όλο θέμα (και γιατί μου κόστιζε κατιτίς παραπάνω η σελίδα!). Πάντα με ενοχλούσε η λογική του "έλειπα και δεν ήξερα τι είχαμε, και ρώτησα αλλά δε μου είπανε και η μαμά/ ο μπαμπάς δεν ήξερε να μου εξηγήσει" και τα λοιπά, και τα λοιπά. Ήθελα λοιπόν να υπάρχει μια πλατφόρμα όπου θα μπορούσαν όλοι, γονείς και μαθητές, να παρακολουθούν το μάθημα και να ξέρουν ανά πάσα στιγμή τι έχουν για το σπίτι.
Φέτος το κάνω με ακόμη περισσότερη λεπτομέρεια γιατί υπάρχουν παιδιά που είναι αναγκασμένα να λείψουν μία και δύο εβδομάδες λόγω COVID, οπότε το τηρώ ευλαβικά. Είναι αδύνατον όμως, όσο και να το περιγράψω, να μεταφέρω στο eclass την ατμόσφαιρά της τάξης, τα συναισθήματα ενθουσιασμού και συμμετοχής, τα πολύτιμα μαθήματα που γλιστράνε στη συνείδηση των παιδιών κάτω από το "κανονικό μάθημα". Πριν από λίγο καιρό συνέβη το εξής που με έβαλε σε σκέψεις.
Σε ένα μάθημα ασχοληθήκαμε με το πώς εκφράζουμε άποψη στα αγγλικά. Διαβάσαμε τα κείμενα του βιβλίου και εντοπίσαμε τα σημεία που εκφράζουν άποψη. Απομονώσαμε εκφράσεις που χρησιμοποιούμε για να εισάγουμε την άποψη (I think that.../In my opinion,.../It seems to me that....). Τις χρησιμοποιήσαμε για να κάνουμε εξάσκηση, εκφράζοντας απόψεις σε αστεία ζητήματα. Ξεκινούσα εγώ με μια "αιρετική" άποψη και οι μαθητές αντιδρούσαν και ανταπαντούσαν. Τους είπα ότι θεωρώ ότι η πίτσα είναι πολύ πιο νόστιμη από το γύρο. Αναστατώθηκαν. Τους είπα ότι θεωρώ ότι ένα άλλο τμήμα είναι το καλύτερο του σχολείου. Ξέσπασε επανάσταση. Στο τέλος του μαθήματος ένα αγαπημένο κοριτσάκι ήρθε να μου πει πόσο της άρεσε το μάθημα και με αγκάλιασε.
Φεύγοντας τους θύμισα τι έχουν για το σπίτι και ότι την επόμενη φορά θα γράφαμε ένα κουίζ πάνω σε λεξιλόγιο που είχαμε μάθει.
Δυο μέρες μετά έμαθα ότι όταν μια μητέρα ρώτησε το παιδί της τι έκαναν σήμερα στα αγγλικά, πήρε την απάντηση "γράφουμε κουίζ την επόμενη φορά". Πραγματικά, δεν μπορούσα να το χωνέψω ότι αυτό ήταν το πρώτο που ήρθε στο μυαλό του παιδιού όταν το ρώτησαν για το συγκεκριμένο μάθημα! Θα μου πεις φταίει το παιδί; Όχι. Ποτέ.
Στα αριστερά είναι το τετράδιο της (ας πούμε) Ελένης. Φτιάχνει πάντα υπέροχες σημειώσεις με χρώμα και έμφαση. Στα δεξιά είναι το τετράδιο του (ας πούμε) Γιώργου. Παίνεψα τόσο πολύ το τετράδιο της Ελένης που αποφάσισε κι εκείνος να αρχίσει να δίνει χρώμα και μορφή στις σημειώσεις του για να γίνουν πιο ενδιαφέρουσες. Τι μάθαμε σήμερα λοιπόν;
Σκεφτόμουν λοιπόν τι νομίζουμε μερικές φορές ότι μάθαμε σε ένα μάθημα και τι μάθαμε πραγματικά. Νομίζουμε ότι μάθαμε τα συγκριτικά επίθετα. Αλλά στην πραγματικότητα μάθαμε ότι αν ησυχάσουμε και περιμένουμε ένα λεπτό ακόμα και εκείνο το μαζεμένο παιδί θα βρει τη σωστή απάντηση και θα μας εκπλήξει. Νομίζουμε ότι μάθαμε τα φρούτα και τα λαχανικά. Αλλά αυτό που πραγματικά μάθαμε είναι ότι δε χρειάζεται ο δάσκαλος να κάνει τον αστυνόμο για να δουλέψουμε σωστά, αρκεί να έχουμε στόχο και συνεργασία. Κι εκεί που φαίνεται ότι μάθαμε να περιγράφουμε την εμφάνιση με επίθετα, στ' αλήθεια μάθαμε ότι αν αφιερώσουμε λίγο παραπάνω χρόνο σε μια δημιουργική δουλειά, το αποτέλεσμα θα μας φέρει τεράστια περηφάνια!
Τα πιο σημαντικά μαθήματα δεν περιγράφονται εύκολα, ούτε γίνονται αμέσως αντιληπτά. Μερικές φορές μπορεί να τα συνειδητοποιήσουμε μετά από χρόνια. Μπορεί και ποτέ. Αλλά είναι εκεί, κάτω από το συνειδητό μας και μας αλλάζουν κάθε μέρα προς το καλύτερο. Κι αν φαίνεται ότι τα παιδιά κάποτε κρατούν το λάθος πράγμα από ένα μάθημα, ας αναρωτηθούμε κι εμείς σαν δάσκαλοι και σαν γονείς μήπως δίνουμε στο λάθος πράγμα περισσότερη σημασία και έμφαση από όση του πρέπει. Κι ας ρωτήσουμε την επόμενη φορά, όχι "τι κάνατε στο μάθημα;" ή "τι έχετε για διάβασμα;" αλλά καλύτερα: "Για πες μου. τι συνέβη σήμερα στο μάθημα;"
コメント